Rodzic nie tylko ma mówić, ale też słuchać

Każda mama i tata chciałby, aby jego dziecko było grzeczne i ułożone i przede wszystkim by się go słuchało. No bo przecież to logiczne, że jak mama mówi "Nie wolno" to tak ma być. Tylko, że mały człowiek nie wie jeszcze co dobre, a co złe. Wszystko dla niego jest nowe i próbuje, tak samo się buntuje jak dorosły. No bo pomyślcie jak Wam mówi coś babcia, teściowa, że powinniście coś zrobić to tak robicie zawsze? No nie, buntujecie i robicie po swojemu. Tłumaczenie "No, ale ja jestem dorosły" To żadne tłumaczenie, bo dla swoich rodziców zawsze będziecie dziećmi, a do tego też wszystkiego nie wiecie i uczycie się jeszcze wielu rzeczy "Człowiek bowiem uczy się całe życie". 

     

Tak samo dzieci raz się słuchają a raz nie i mają do tego prawo. Niestety. Jednak po każdej próbie nie słuchania jest kolejna podobna sytuacja, gdzie nauczone przyczyną i skutkiem już się posłucha :D Więc w sumie jest nadzieja dla rodzica, że osiągnie wymarzony cel, że dziecko będzie go słuchało. Nie jest to proste, bo wymaga wzajemnego zaangażowania i pracy, ale się da. Ważne, aby mieć kontakt z dzieckiem i nie tylko zawsze mu mówić, ale też nauczyć się go słuchać. Ono też ma problemy i to co dla nas błahe się wydaje, dla niego może być dużym problemem. Jak umrze mu ukochane zwierzątko, dla nas to coś normalnego. Postaram się Wam to zobrazować za pomocą 2 historyjek.

1. -Mamusiu, mój żółw umarł (mówi płaczące i chlipiące dziecko)

   -To normalne, zwierzątka umierają. Kupimy nowego

     - Nie chce nowego, ja tego kochałam (jeszcze większy płacz)

2. -Mamusiu, mój żółw umarł (mówi płaczące i chlipiące dziecko)

  -Tak mi przykro Kochanie, bardzo go kochałaś

  -Był moim przyjacielem.

 -Strata przyjaciela zawsze boli 

 -Nauczyłam go wielu sztuczek 

-To prawda, tak świetnie razem się bawiliście

-Brakuje mi go

-Wiem Kochanie (przytula mama dziecko, dziecko się uspokaja, wycisza)

Widzicie różnice? Po pierwszej rozmowie, dziecko wpada w większą panikę, zaczyna bardziej płakać, zamyka się w sobie, bo nie otrzymało wsparcia od mamy, której tak potrzebowało. Zaufało i zwierzyło jej się. W drugiej sytuacji, mama obdarza zrozumieniem i wsparciem dziecko, dzięki temu ono się wycisza i uspokaja i zaczyna radzić sobie z zaistniałą sytuacją. Myślicie, że dziecko, którego problemy są traktowane lekkomyślnie będzie się słuchało? Gwarantuje, że nie, za to będzie bardziej się buntować, bo uzna, że skoro samo ma się uporać ze swoimi problemami, to tak samo może samo wszystko. Zaś kiedy dziecko wie, że może na rodzicu polegać ufa mu i będzie chciało go słuchać, bo wie, że rodzic chce mu pomóc i chce dobrze dla niego. 

Jeśli chcecie nauczyć się jak sobie radzić w innych sytuacjach i jak rozmawiać z dzieckiem, aby nas słuchało oraz jak słuchać, aby chciało z nami rozmawiać zapraszam do przeczytania książki wydawnictwa Media Rodzina " Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówił". Ta książka jest napisana bardzo prostym językiem, znajdziecie w niej nie tylko porady, ale i sytuacje zobrazowane tak jak ja Wam pokazałam z żółwiem. Są tam historie, rady z życia wzięte. Co ciekawe książka niczego nie narzuca, ale naprowadza i daje wybór. To od nas zależy co wybierzemy. Bo ważne, jest aby nie tylko dziecko nauczyło się nas słuchać, ale również rodzic musi umieć słuchać swoje dziecko i być czujnym na jego potrzeby i wołanie i pomoc, wsparcie itp. Naucz się mówić i rozmawiać o uczuciach. Nie bądź tylko rodzicem, który "Jest dorosły", bądź kimś więcej dla swojego dziecka. Bądź wsparciem, przyjacielem, zrozumieniem, rękawem do płaczu, dziel też z nim radości nawet te małe. To bardzo ważne dzięki temu zbudujesz z dzieckiem więź, której nikt i nic nie zniszczy. Uwierz mi warto. Choć wymaga wiele pracy z tą książką dasz rade ona cię naprowadzi i pomoże w sytuacjach, kiedy będziesz chciał się poddać i rozłożyć ręce. Ja mimo iż czytałam ją kilka razy nadal do niej wracam, bo wciąż się uczę i zapominam wielu rzeczy :)